Voor het stadhuis met lieve mensen! Die ons best wilden helpen, maar ook niet goed wisten hoe, maar…… toen kwam daar een wit busje, van een bezorger, die vroeg wat ons probleem was, waar we naar toe moesten en of de fietsen ook mee moesten. We waren overweldigd door deze aardige, praktische en doortastende Man, want voor het echt tot ons doordrong, stonden onze fietsen, met bagage en al in de achterbak en zaten Jan en ik voorin met deze bezorger, die, (zijn woorden):”toch richting Dijon moest“ en daar later bleek te wonen. Een geschenk uit de Hemel. We raakten zelfs weer een beetje opgetogen.eenmaal geïnstalleerd op de voorbank van het busje reed Mohammed onze, zeer goed geïntegreerde Algerijn, want Algerijn voelt hij zich nog steeds, als kind van een Algerijnse vader en een Franse moeder. Zijn vader was destijds naar Memmingen (Duitsland) gekomen. Mohammed bleek een gezellige kletser, Maar ook een openhartige verteller.
We zaten werkelijk eerste rang. een prachtig uitzicht vanuit de cabine. Ook kregen we een goede indruk van het werk van Mohammed. Hij was de hele tijd, behalve met ons, ook aan het communiceren met de leveransier, waar hij het pakket moet ophalen, maar ook met de klanten waar het pakket, een koelkast, een meubel enz. naar toe moet. alles via sirI En Siri snapt blijkbaar alles.
We zagen hem o.a. Een koelkast afleveren tot aan de deur. Een vriendelijk gesprekje en weer door!

Hij had ook bedacht dat hij ons het beste met de fietsen kon afzetten bij Decathlon, op het industrieterrein vlakbij Dijon. Hij liet Siri Decathlon bellen, vroeg of ze fietsen repareerden, dat deden ze, waar moet ik die fietsen dan afleveren? Hij kreeg antwoord op al zijn vragen. Wij zouden bij Decathlon worden afgezet in Dijon. Hij ging er van uit dat zij ons probleem zouden oplossen. Dus kreeg ik zijn telefoonnummer en konden we bellen of whatsapppen als we hem nodig hadden. wat een snelle denker. Ik dacht toen nog dat we de volgende dag weer konden fietsen, no way Gosé (Spaans voor José).