Weer in Salviac

Afgelopen dinsdag hebben we besloten onze fietstocht te beëindigen. We zijn nog van Beaune naar Clugny gefietst maar uiteindelijk werd het toch te zwaar op een fiets te rijden die niet in orde is. De tocht op zich is heel mooi om te doen en zeker aan te raden. Het begin Limburg- Duitsland-België-Luxemburg in behoorlijk klimwerk ( ook zat in het begin het weer ons niet mee) maar het fietsen in Frankrijk was heerlijk. Jammer dat we Malheur hadden met de derailleur. Het onderdeel wat tussen het fietsframe en de derailleur zit was niet te krijgen in Frankrijk, opsturen met Pasen er tussen ging te lang duren.
Toch hebben we gedanst op de Pont D’Avignon, er was alleen nog de discussie of het nu sur Le pont of sous Le pont was. Natuurlijk nog Le Palais du Pape bezocht, Avignon is een hele fijne stad, ik denk dat het in de zomer wel heel erg druk is.
Het reizen met fietsen en bagage is in Frankrijk geen sinecure,smalle deuren hoge instap en dan moeten de fietsen met een haak aan het voorwiel opgehangen worden. Wanneer er al liften zijn om van perron naar perron te komen zijn ze vaak te klein en moet je de fiets op het achterwiel omhoog zetten.

Afgelopen nacht nog een keer in de nog altijd super moderne “jeugd” herberg in Cahors geslapen, niet veel jeugd gezien waren allemaal mensen van onze leeftijd, dus ouderen!

Ondanks dat we eerder hebben moeten stoppen hebben we toch genoten, dank voor jullie aandacht en voor nu een hartelijke groet vanuit La Licorne Salviac.

Jan en Elly.

Mijn vaders verjaardag en ons vertrek uit Beaune!

Lieve volgers, ik lig nu nog even op mijn bed in Beaune, om mijn verhaal van gisteren op te starten. Jan staat alweer met veel lawaai, in de startblokken en met morele druk. Dat heeft hij nodig!
hij heeft wel al pilletjes en water uitgedeeld, dus komt wel goed.. Gisteren was een zondag en een 2e Paasdag uit duizenden en……… om te onthouden. Prachtig weer, heerlijk door de stad gewandeld, buiten op een terras geluncht, iiets Japans met tonijn, heerlijk. Daarna teruggelopen en onze route voor vandaag uitgestippeld. Ik heb er best wel zin in, maar een machine ( mijn fiets) die niet betrouwbaar is, werkt geen vertrouwen bij de sfaet. We gaan het zien, gelukkig een frisse wind mee. Ik ben benieuwd of ik me voldoende kan beschermen tegen de zon, hier toch wel mijn grootste vijand, de vellen hangen er nu al bij.

ik rond het nu even snel af, aankleden voor het ontbijt en dan en route, tot later! Moet ook even profiteren van de WIFi, kan morgen weer over zijn.Fijne dag allemaal en tot later.

Van Dijon naar Beaune

lieve volgers,
Even snel een samenvatting. Het is wonder boven wonder gelukt om met de fiets van Dijon naar Beaune te gaan. Nu we er eenmaal zijn, verbaasd het ons ook, maar eind goed, al goed. Ik zal morgen meer details vertellen, maar nu blij dat we een hotelkamer hebben, lekker gegeten en, wat mij betreft slaap ik over ca. 10 à 15 minuten. Tot later, groet van Elly, ook namens Jan !

Vandaaag, 17 april 2022. Goede Paaszondag allemaal, we zitten aan het ontbijt in ons Ibis Hotel. Gelukkig allebei goed geslapen, en een beetje uitgeslapen. We hadden het blijkbaar nodig! Het enige waar ik nog last van heb, is dat ik zo traag op gang kom. Dat had ik eigenlijk altijd al, maar door mijn nieuwe diagnose, de ziekte van Menière. Ben ik behalve traag ook onzeker en haalt iedere beweging me uit balans.sommige van jullie zijn hier al van op de hoogte, maar sommige nog niet.

ik ben vol goede moed aan onze tocht begonnen, mede omdat mijn huisarts mij, ondanks de diagnose, aanmoedigde om vooral in beweging te blijven. Ik kreeg ook toestemming om naar Avignon te fietsen, maar wel op mijn gemak en……… zodra ik signalen zou krijgen van……… misselijkheid en draaiduizeligheid, moest ik rust nemen, evenplat gaan liggen enz. enz.

ik doe mijn best en Jan ook, maar iedere complicatie, zoals een kapotte fiets of vertraging door andere factoren, zoals het feit dat ik twee nachten( afgelopen naacht en van vandaaag op morgen) in een Ibis hotel in Beaune had gereserveerd en dat ik, toen we hier aankwamen niet meer precies wist welk van de 4 Ibis Hotels het was. Geen probleem, dachten we, maar ook al had ik een bevestiging gekregen via de mail, zowel ik zelf als de mensen van de verschillende Hotels, konden deze mails niet terug vinden. Bijna konden we nergens slapen, maar gelukkig konden we gisteren in ieder geval een nacht blijven.

vanmorgen gevraagd of we nog even kunnen blijven, maar dat weten we nog niet. we hopen van wel. Dan wandelen we vandaag door Beaune, slapen we hier

we zijn nog even aan het kijken wat we vandaag gaan doen, in ieder geval lekker ontbijten.

Wakker geworden in Dijon, maar nog niet aan vertrek toe.

Zoals jullie gisteren al hadden kunnen lezen, heb ik een ernstig probleem met mijn fiets, de derailleur is kapot. Min of meer van mijn fiets geknald en mijn ketting hangt er nu een beetje zielig bij, bijna tot op de grond. Goed in de olie, dat wel, maar daardoor wordt je al vuil als je er naar kijkt.

Gelukkig hebben we vannacht supergoed geslapen in Hotel Kyriad in Dijon, of eigenlijk Quetigny, een voorstad ten zuid-westen van Dijon. Vanmorgen vroeg, maar redelijk uitgerust wakker geworden. Heerlijk ontbeten, eindelijk weer eens muesli met fruit, yoghurt…. Alles erop en eraan. Jan is nu met zijn fiets (de goeie) naar een van de fietsenmakers, die we inmiddels getraceerd hebben. Ben benieuwd of dat iets oplost, zou fijn zijn. We hebben hier de komende nacht nog gereserveerd, dat geeft lucht, zodra hij terug is, kan ik ook even naar buiten. Ik heb nu al water opgezet voor de koffie. Nog even opzoeken wat mijn puccode ook weer was voor mijn telefoon. Ik weet hem inmiddels, maar nu vragen ze hem even niet meer. jan is ook aan het worstelen met zijn telefoon, maar dan weer iets anders…….. hij schijnt alarmberichten te sturen naar zijn kinderen, terwijl er geen reden tot alarm is. Hij is al een half uur bezig om dit ongedaan te maken, maar het is nog niet opgelost. Gelukkig drinken we onder tussen een kopje koffie, praten bij en is de kamer nu en in ieder geval tot morgenvroeg Van ons! Als de koffie op is maken we nog een ritje naar de stad, Jan fietst en ik wandel of step, in dit geval wel te doen, omdat we nu weten waar naar toe en…….. de bagage hoeft nu niet mee. Dat scheelt toch gauw zo’n 20 kilo per fiets. Altijd meegenomen.

Jan zijn telefoon geeft nu wel antwoorden, maar niet de goede: no ………. Found. Maar iedere keer komen we wel weer een stapje in de goede richting, denken we, hopen we. We vertrekken nu even naar de fietsenmaker, doen een paar boodschappen en…….. tot later.

We (Jan) hebben de fietsenmaker, waar ik gisteren, tegen de zin van Jan, op uit ben gegaan, tot ik hem had gevonden. Even gebeld. Hij wist waarover het ging. Jan heeft gevraagd of het mogelijk was om de ketting in te korten en hem op 1 vaste versnelling te zetten. Dat kon, dus wij meteen na de koffie, richting “ myCycle, 12 Rue des Chalands, 21800 Quetigny. Mycycle-Dijon.com. Ik natuurlijk weer even steppen, lopen met de fiets aan de hand. We waren er gelukkig heel snel en toen we er waren heeft Jan even met de fietsenmaker overlegd over het idee wat hij had. De fietsenmaker was meteen enthousiast, net als ik en hing de fiets meteen in een ophangsysteem en begon vervolgens te kijken waar hij het beste een knip zou kunnen maken of misschien toch een nieuwe ketting met de juiste lengte plaatsen. Het is de eerste optie geworden , maar daarna zei hij dat de eerstvolgende keer, stel dat het nog een keer zou gebeuren, er geen knip meer mogelijk zou zijn. Dan wordt het zowiezo, een nieuwe ketting. Ik kon niet wachten om het even uit te proberen en eerlijk is eerlijk het ging meteen goed, een beetje het goede oude getrouwde gevoel. Ik vond het niet lastig dat ik niet kon schakelen waarschijnlijk omdat ik, 10 jaar geleden, nog nooit Op een fiets met versnelling had gereden. Toen Jan en ik onze eerste gezamenlijke fietstocht naar Salviac reden, moest ik dat nog leren. Dat is best goed gelukt, niet in zijn minst, dankzij de enorme kilometers die we daarna hebben gereden.

Daar stonden we dan in St. Remie met een kapotte fiets……..

Voor het stadhuis met lieve mensen! Die ons best wilden helpen, maar ook niet goed wisten hoe, maar…… toen kwam daar een wit busje, van een bezorger, die vroeg wat ons probleem was, waar we naar toe moesten en of de fietsen ook mee moesten. We waren overweldigd door deze aardige, praktische en doortastende Man, want voor het echt tot ons doordrong, stonden onze fietsen, met bagage en al in de achterbak en zaten Jan en ik voorin met deze bezorger, die, (zijn woorden):”toch richting Dijon moest“ en daar later bleek te wonen. Een geschenk uit de Hemel. We raakten zelfs weer een beetje opgetogen.eenmaal geïnstalleerd op de voorbank van het busje reed Mohammed onze, zeer goed geïntegreerde Algerijn, want Algerijn voelt hij zich nog steeds, als kind van een Algerijnse vader en een Franse moeder. Zijn vader was destijds naar Memmingen (Duitsland) gekomen. Mohammed bleek een gezellige kletser, Maar ook een openhartige verteller.
We zaten werkelijk eerste rang. een prachtig uitzicht vanuit de cabine. Ook kregen we een goede indruk van het werk van Mohammed. Hij was de hele tijd, behalve met ons, ook aan het communiceren met de leveransier, waar hij het pakket moet ophalen, maar ook met de klanten waar het pakket, een koelkast, een meubel enz. naar toe moet. alles via sirI En Siri snapt blijkbaar alles.
We zagen hem o.a. Een koelkast afleveren tot aan de deur. Een vriendelijk gesprekje en weer door!

Hij had ook bedacht dat hij ons het beste met de fietsen kon afzetten bij Decathlon, op het industrieterrein vlakbij Dijon. Hij liet Siri Decathlon bellen, vroeg of ze fietsen repareerden, dat deden ze, waar moet ik die fietsen dan afleveren? Hij kreeg antwoord op al zijn vragen. Wij zouden bij Decathlon worden afgezet in Dijon. Hij ging er van uit dat zij ons probleem zouden oplossen. Dus kreeg ik zijn telefoonnummer en konden we bellen of whatsapppen als we hem nodig hadden. wat een snelle denker. Ik dacht toen nog dat we de volgende dag weer konden fietsen, no way Gosé (Spaans voor José).

Vertrokken vanuit de buurt van Epinal en overnachting gevonden in Anchenoncourt . In een mooie B&B

Lieve volgers,

Weer een hele opluchting dat we onderdak hebben gevonden in Anchenoncourt! ik was even bezorgd dat het deze keer niet zou lukken, maar op het moment dat je denkt, dit gaat echt niets worden, vond ik, wonder boven wonder een prachtige B&B midden in het dorp, min of meer per ongeluk. Op zoek naar onderdak, liep ik een aardige dame tegen het lijf. Toen ik zei dat we onderdak zochten voor één nacht en tegelijk vroeg of er hier in de buurt, of in het dorp een B&B of Hotel was, zei ze direct…. Ja, bij mij.
dat was verrassend, maar het voelde meteen goed. Ik zei dat ik Jan even moest informeren en dat we waarschijnlijk binnen 5 minuten terug zouden zijn. Zo gezegd, zo gedaan, Jan stond natuurlijk niet meer op zijn plek, maar even later zag ik hem en hij meldde vol trots dat hij misschien iets gevonden had.
we hadden dus allebei actie ondernomen!? Ik zei dat ik min of meer gereserveerd had, dus of hij even mee wilde gaan kijken of hij het oké vond. Daar aangekomen werden we met open armen ontvangen. We werden eerst gevraagd of we zin hadden in een biertje, dat hadden we. We dronken allemaal iets op het balkon/ terras. Op deze manier konden we elkaar een beetje leren kennen , de mama, de zoon, de enorme grote, zwarte, krulharigr,maar aardige lobbes van een hond. Het voelde een beetje als thuiskomen. We werden snel rondgeleid, zodat we konden kiezen waar we wilden slapen. Dat was niet moeilijk. Ook de rest van het huis even mogen bewonderen. Als we wilden, kon ze ook nog wat te eten maken. Ik bedankte vriendelijk, maar achteraf bleek dat Jan best iets hed willen eten. Dat hebben maar zo gelaten. Ik was meer moe, dan hongerig, dus heel blij dat ik in een heerlijk fris, comfortabel bed lag. Ik weet niet meer wanneer ik precies in slaap was gevallen, maar best wel snel en Jan ook, volgens mij en………..een hele nacht door. Het was dan ook stil buiten en in het huis. Het perfecte moment om even bij te slapen En uit te rusten.

We zouden rond een uur of acht kunnen ontbijten en dat is wonder boven wonder gelukt. We hoorden beneden al een beetje gerommel. En zijn toen opgestaan en gaan ontbijten. We zaten met z’n viertjes in de grote kamer met een royaal gedekte tafel, onze gastvrouw vertelde dat ze enorm genoot van de stilte van de Campagne. Zeker als geboren en getogen parisienne. Ze was ook een heel ander leven gaan leiden, hier. Of ze brood bakt, hebben we niet gevraagd, maar ze maakt wel heerlijke cake, jam en confituren. Ze was in Parijs geboren, naar school gegaan en gestudeerd, maar zoals bij veel stedelingen lonkt na een tijdje toch “de vrijheid” van het plattelands leven. Het was best moeilijk om weg te gaan, maar we moeten ook weer verder…….. dus, alles weer ingepakt, opgeladen op onze fietsen, een foto gemaakt en uiteindelijk vertrokken, richting St. Rémy. We gingen vol goede moed op weg.Tot ik, na een km of 4, ineens een enorme klap hoorde en mijn fiets de regie overnam. Ik stond meteen stil, riep Jan, maar die had blijkbaar niets gemerkt, terwijl de brokstukken om me heen lagen, gingen we samen kijken of er nog gefietst kon worden, maar we vreesden met grote vrede. De derailleur was eraf geknald. Wmisten zowiezo een onderdeel, wisten we uit ervaring, want Jan had hetzelfde al eens eerder gehad in Salviac. Cornelis, de fietsenmaker uit O’burg, heeft ons toen het,nu weer gebroken onderdeel om de derailleur vast te zetten aan de fiets, opgestuurd en Jan heeft het weer aan elkaar gezet. Cornelis heeft het, geloof ik later nog ietwat bijgesteld, maar Jan kon metten eeer fietsen. Dat onderdeel hadden we nu niet en we vreesden dat we dit niet zo konden oplossen, dus maar hijken hoever we konden komen, ik lopen en Jan fietsen, richting St. Remie. Zo gezegd, zo gedaan, maar lopen met een zwaar beladen fiets is heel wat zwaarder dan fietsen en…… het werd, langzaam maar zeker warmer en heuvelachtiger, prachtig, maar nu even niet, het lukte ons om St. Remie te bereiken, maar na overleg met een postbezorgster, die ons naar de Mairie, bracht, wisten we dat hier geen fietsenmaker was. Hoe nu verder?

Van Metz naar Nancy en dan richting Epinal.

Lieve volgers,

Het is al ochtend, Jan en ik zitten aan het ontbijt in Nancy. Een heerlijk uitgebreid ontbijt, maar wilden jullie toch even laten weten, waaarom ik gisterenavond niets meer heb geschreven…… ik was Total loss. Lag in mijn bed rond 21.00 uur. Ben nog met een nieuw verhaal begonnen, maar sliep binnen 10 minuten. Gelukkig goed geslapen (niet te warm en geen geluidsoverlast en…….nu weer in de actiestand, om richting Epinal te gaan fietsen. We hebben er nog even over na gedacht om te blijven hangen in Nancy, absoluut een mooie stad, vriendelijke mensen, lekker Hotel, maar na ons ontbijt stappen we toch weer in de flow en op onze fiets.

Deze keer, extra goed ingesmeerd met zonnebrand. Want de zon is nu al duidelijk aanwezig. Geeft de burger moed, maar misschien moet ik vandaag een mondkapjes op mijn mond en neus doen, want ik was gisteren al best verbrand….. .het begin van een rode clownsneus is er al!

We hoeven niet teveel kleren aan, maar wat we niet aan hebben moet wel ingepakt en opgeladen worden en als gewicht gaat het toch ook gewoon mee.

zoals ik al zei, gisteren aangekomen in Nancy.

smorgens vertrokken uit Metz. Opgestaan, ingepakt, aangekleed, ontbeten. Fietsen opgeladen ( nadat Jan ze uit de kelder (de opslag) had gehaald. nog even rondgekeken, mensen van het Hotel dag gezegd en dan de weg over en fietsen naar de noordkant van Metz. Eerst door het centrum en langzaam maar zeker raakten we in de buurt van “Le PONT DES Mortes” klinkt niet zo leuk, maar wij waren blij dat we hem, na veel vragen aan verschillende mensen die we tegenkwamen, hadden gevonden, want daarna kwamen we aan de westkant van Metz en langs de Moesel. Nog steeds hoog water, maar gelukkig waren de fietspaden deze keer iets droger. Hierin fietsten we nog wel door een zg. ondiep slootje (het fietspad langs de rivier) maar niet meer zo diep, dat onze schoenen, ook al fietsten we heel voorzichtig, volliepen met water. Deze keer was de info onderweg duidelijk, maar het kan ook zijn, dat we het sneller en beter zien en/of snappen. Het hele leven is en blijft leren, maar dat maakt het ook boeiend.

Wat we ook weer zagen is de enorme impact die een rivier heeft voor de bewoners, langs de rivier. In eerste instantie de welvaart die het brengt, maar nu dringt steeds beter tot ons door dat er ook grote risico’s zitten aan het wonen langs het water. Voor Jan en mij, Zeeuws-Vlamingen die de Watersnood van 1953 nog hebben meegemaakt. Is dat ook heel dichtbij. Ik was toen nog maar 4 jaar, maar logeerde bij mijn opa en oma aan de Dijkstraat in Terneuzen. mijn broer Piet en ik hadden boven geslapen in de logeerkamer boven de winkel. We keken smorgens naar buiten, deels vanwege de reuring in en om het huis en zagen een rivier (over de hele breedte van de straat) voorbij komen kabbelen, waarin planken, meubilair, delen van bomen en lege bootjes dreven. Wij vonden het in eerste instantie wel grappig en spannend, maar later, toen de impact ervan tot ons doordrong, beseften we wat een chaos een overstroming van een rivier kon veroorzaken. ook hier zien we dat. Water heeft een enorme kracht, zeker in combinatie met storm. De schade is dan ook enorm. Het is ook een gekke gewaarwording dat Jan en ik nu fietsen langs een prachtige rivier met heel veel groen, prachtige dorpen, huizen, landerijen enz. ……..
Ineens geconfronteerd worden met de gevolgen van weersinvloeden en/of het milieu, soms moeten we zelfs met fiets en al, over bomen heenklimmen. Gelukkig is Jan sterk en met vereende krachten, kunnen we veel. maar het helpt ook als het ergste van het noodweer voorbij is. Er zijn nog wel wat restanten, her en der, maar je hoeft niet zijknat (in de stromende regen) of met het risico omver geblazen te worden. Je weg te vervolgen. We hebben allebei eerder wel eens ervaren dat je met één flinke rukwind van de weg kan worden geblazen, of toch bijna. Dan moet je 1. Direct goed reageren en 2. Sterk zijn. Dat hoefde nu gelukkig maar af en toe en…. We hebben geen schade opgelopen, gelukkig.

Gisterenavond kwamen we niet echt fris en monter, maar toch redelijk relaxt aan in het centrum van Nancy. Wat Jan al noemde bij zijn foto rapportage, zowel een stad inrijden als weer verlaten kost altijd meer tijd en energie, dan je vooraf inschat. Dat was bij Nancy zeker zo. Daar komt nog bij dat mensen die in Nancy wonen, zelden/niet fietsen door de stad, dus weten ze ook niets van fietsroutes. Ook op een gewone vraag, in welke richting moeten we fietsen om in het Centrum van Nancy te komen? Moesten ze het antwoord schuldig blijven, omdat ze lopen door de stad of de bus nemen, maar verder geen beeld van ……. Een enkele keer vinden we een fietser, die in ieder geval snapt wat we willen doen en dus willen weten.

Al met al, gelukt om via via in het Centrum te komen en dan vinden we meestal ook wel een Hotel en een kamer. ook deze keer een Ibis hotel. Weer een prettige ontvangst. De fietsen konden naar binnen. Er was een kamer beschikbaar. We konden nog even buiten, op het terras, op het plein Een drankje ? bestellen, Jan een biertje en ik een apperol spritz. Het weer was nog goed, we hadden in eerste instantie niet zoveel honger, maar toen onze drankjes op waren, hebben we binnen toch nog iets gegeten. Jan een biefstuk, frietjes, sla en ik lasagne met zalm. Lekker, maar best veel. Ook weer enthousiaste bediening en een leuk uitzicht vanuit het restaurant. toen we genoeg hadden, hebben we afgerekend en zijn naar onze kamer vertrokken. Ik ben bang dat het overheerlijke drankje (buiten) er uiteindelijk voor heeft gezorgd, dat ik als een blok in slaap ben gevallen en……. Ook een hele nacht goed heb geslapen. Het heeft zeker ook geholpen dat het lekker fris was in de kamer en dat ik bij het eerste geluid van buiten, meteen het raam had gesloten. We leren iedere dag bij ???

Na ons heerlijke ontbijt, na dagen eindelijk weer eens goede muesli met vers fruit, noten, grandberrys en yoghurt (ben wel een beetje verwend meisje) doen mijn darmen ook weer normaal. Altijd meegenomen.

Jan had zich goed voorbereid op de route van vandaag en leidde ons direct weer naar het “ Place de Stanislas”. Daar scheen de zon al en na even rongekeken te hebben gingen we richting Rue St. Catharina en langs de bekende/beroemde Poort! en meteen daarna zaten we en route! We hebben onderweg nog wel eens even moeten afstemmen, maar eigenlijk waren de route aanwijzingen deze dag vanaf het begin heel helder. We zijn dan ook helemaal nergens fout gereden. We hadden wel eens dat we overlegden, wat ze nou precies bedoelden, maar Jan had vandaag een uitzonderlijk sterk richtingsgevoel en vergiste zich nergens! dank Jan. Maakt het meteen veel relaxter en….. daar komt nog bij dat we heerlijk weer hadden. Hele dag zon, een frisse (dus lekkere zuidenwind) leuke pauze plekjes voor een kopje koffie of iets anders……. Het liep als een trein. Het was niet heel druk onderweg, maar wel leuke mensen die ook genoten van deze mooie dag. We wisselden de route af, soms langs de rivier en soms langs het (evenwijdige) kanaal. Het kanaal zorgde voor een Deja vu, omdat het ons sterk deed denken aan: le Canal du midi! Maar beide routes waren en bleven aangenaam. Toen we vertrokken, hadden we Epinal op onze “radar”, maar het kon ook Charmes worden of een andere plaats, afhankelijk van onze stemming, conditie, zin enz. We hebben deze tocht tot nu toe namelijk totaal al 544km gefietst op 8 dagen. Dat geeft van een kant de burger moed, maar je weet nooit wat de toekomst brengt. So far So good, zullen we maar zeggen. Van deze 544km hebben we er vandaag 80(km) gereden. Wat het morgen wordt, weten we nog niet, maar we willen, met goede moed, verder op weg naar het zuiden. Vlakbij onsHotel Atrium, kunnen we morgen aanhaken op het vervolg van de zuidelijke route. Richting kruising Canal de L’Est. Nu wel eerst lekker slapen (we zijn al in bad geweest , vieze kleding gewassen en nog bezig met ons verslag) morgenvroeg ontbijt en daarna op weg naar “Bains les Bains”

De eerstvolgende grote stad is Beaune. Daar kijken we naar uit, maar geen idee of dat morgen gaat lukken. Van hier uit, totaal 220 km. Beetje veel voor één dag! We houden jullie op de hoogte. Tot Lyon is het nog 390 km dus dat is nog even niet binnen ons bereik. Maar we kijken wel wat het wordt en houden jullie, zo goed als het ons lukt, op de hoogte.

We waarderen zeer, dat jullie ons blijven volgen en ook reageren. Dank julliewel. Hou vol zou ik ook tegen jullie willen zeggen. Het helpt ons absoluut.

lieve groet van Jan en Elly en we houden ook jullie reacties iedere dag in de gaten en genieten ervan. ????voor vandaag/ vannacht welterusten! Wens iedereen morgen een fijne dag!

Van Metzdorf/Sinspeld via Palzem (Fam. frank) naar Perl, Hotel Mailmühle.

Het verhaal moet ik nog schrijven, misschien gaat het straks nog lukken!