lieve volgers, dank dat jullie ons blijven volgen en dank voor alle leuke en bemoedigende reacties.

Het is al bijna 21.00 u. Ik ga nu de blog bijwerken. Ik probeer wat beknopter te zijn, maar aan de andere kant……….ik heb vooral positieve reacties gekregen, maar Jan denkt dat mijn verhalen te lang zijn.

Misschien wordt het nu wat korter, omdat ik best moe ben en zo in slaap val, maar als ik eenmaal schrijf, dan moet het ook, wat mij betreft, een goed verhaal zijn wat op waarheid berust. Ik doe mijn best!

Vanmorgen droog vertrokken uit Aken. Natuurlijk eerst een lekker ontbijt. We hadden ruime keuzes. Ík muesli met vers fruit, kwark, jam enz. En Jan broodjes en croissantjes belegd met allerlei lekkernijen.

En ook nog allebei een grote cappuccino. Ook nog heerlijk geslapen, dus best weer tevreden over Ibis. We hebben nog even besproken hoe we het beste uit de stad zouden rijden en dat werd uiteindelijk: eerst van ons Hotel naar de Dom. Zo gezegd, zo gedaan.

Na het ontbijt haalde Jan de fietsen op en samen haalden we de tassen van boven naar beneden. Daarna de fietsen opgeladen met al onze tassen en vervolgens de kaart (uit ons routeboekje) gevolgd naar de Dom. Dat ging behoorlijk goed en voor we het wisten, zaten we eerst bij en vervolgens in de beroemde Dom in Aken. We waren onder de indruk! Jan heeft een paar foto’s gemaakt. Hopelijk zijn ze gelukt, want er mocht niet geflitst worden. Maar tijdens ons bezoek, waren er wel restauratie activiteiten. Iedereen moest stil zijn, maar niemand kon überhaupt het lawaai van de werklui overstemmen. We hebben voor ons vertrek nog een paar kaarsjes aangestoken en wat geld gedoneerd om dit bijzondere gebouw, een beetje financieel te ondersteunen.

Blij dat we hiermee zijn begonnen op onze laatste dag in Aken. Vanaf de Dom, hadden we de route, die in ons boekje stond, dus die gingen we volgen. Gaandeweg loop je vaak toch op tegen een aantal (herkenbare) obstakels. Allereerst: we moeten naar de Hartmanstrasse. Gevonden, maar waar staan wij. We dachten, da’s niet moeilijk, we staan bij de Dom. Maar waar bij de Dom? Is het de voorkant, achterkant of zijkant? Hoe komen we van hieruit in deze Hartmannstrasse? 2 dames uit Aken liepen langs en vroegen: waar zijn jullie naar op zoek? De Hartmanstrasse! Geen probleem. Ze waren het meteen met elkaar eens: dat straatje in en dan steeds rechtdoor en dan rechtsaf naar de Hartmannstrasse. Zo gezegd, zo gedaan. Wij het straatje in en dan rechtdoor. We zagen ook nog een gouden eenhoorn aan de gevel van een juwelier, waar Jan een foto van wilde maken. Een van de dames had ons blijkbaar gevolgd, want daar was ze….. rechtdoor tot die ingepakte gevel, dan rechtsaf de Hartmannstrasse in. Wij uitgebreid bedankt voor hun alertheid, maar vooral vasthoudendheid om te zorgen dat we de goede kant opgingen.

Eenmaal in de Hartmannstrasse herkenden we snel het vervolg: het Museumplein, de Muzeumstraat ( vertaald) dus opgewekt verder, maar toen kwamen we bij een spoor er daar moesten we, volgens Jan, door de tunnel, maar niet hier. Ik dacht we moeten blijkbaar naar de andere kant van het spoor! Als we door de tunnel zijn, gaan we die desbetreffende kant op, moet goedkomen. We hadden een paar plaatsen in gedachte, waar we op de Vennbahn konden, maar dat viel nog niet mee. Dan eerst maar richting Monschau. Zo gezegd, zo gedaan, maar ook daar moesten we nog een beetje improvisere eerst richting Raeren, dan Roetgen. We herkenden de hoge vennen, maar moesten nog heel wat kilometers in de kou en tegen de wind volhouden. Eenmaal bij Monchau besloten we hier toch maar niet te gaan slapen, Jan vond het te vroeg. Het maakt mij niet uit om vroeg in een Hotel te zijn. In ieder geval warm en droog en….. kan ik rustig aan mijn blog werken. Tijdens een pauze geprobeerd om verderop een reservering te doen, maar de tel. nummers uit ons boekje kregen geen verbinding. Meerdere malen heeft Jan het geprobeerd, maar geen verbinding. Dan moeten we wel door, want in deze kou en regen, heb je wel behoefte aan een warm onderdak. Zo gezegd, zo gedaan, maar met al mijn fysieke probleempjes, werd het wel zwaar. Ik slik regelmatig (maar mag niet meer dan 5 per dag) een van Reinout zijn toverpilletjes, die ook werkelijk verlichting brengen, maar ik vraag me zo nu en dan toch wel af……… hoe ver moet je gaan ???
daar heb ik even geen antwoord op.

Bij Monschau (kende we al van een vorige fietstocht) zijn we doorgereden over de Vennbahn. Gewoon omdat het best lekker ging, maar ook om bij het volgende plaatsje: Weywetz, even te kijken of daar het enige Hotel: ”Lindenhof“, misschien toch nog een plaatsje voor ons had. Jan had ook dit Hotel meerdere keren proberen te bellen. ook dat lukte steeds niet. We wisten niet of het nummer in ons boekje niet klopte, of dat we het verkeerde landen nummer gebruikten. Veel vragen en geen antwoorden.

Het was niet moeilijk om Weywertz te vinden. We verlieten de Vennbahn en reden richting centrum. Onderweg ontdekte Jan of vroeg hij iemand waar we Hotel Lindenhof konden vinden. We vonden het snel en ook het Restaurant er naast, maar alles was dicht. Misschien was dat de reden dat we geen contact kregen. Later hoorden we van onze gastvrouw Sylvie, dat heel veel horecazaken nu opstart problemen ondervinden, omdat ze tijdens de pandemie veel personeel zijn kwijtgeraakt.
ook nu nog zijn veel klappen als gevolg van zo’n 2 jarige onderbreking zichtbaar in deze streek en zelfs bij de mensen die je spreekt. Toen bleek dat we echt niet terecht konden in het Lindenhof, wat best een lux Hotel was, zijn we verder gaan zoeken. In het begin van ons rondje door Weywertz hadden Jan en ik, los van elkaar gezien, dat er een gasthouse was in een van de grote huizen langs de route: Gasthouse Sylvie. Aangezien het bijna eind van de middag was, besloten we om even aan te bellen en te vragen of ze een plekje beschikbaar hadden voor een nacht.

Dat viel ineens reuze mee, want we mochten meteen binnenkomen. Even voorstellen, de man van Sylvie deed meteen een rondleiding door het huis. Een prachtig huis, waar hij vol trots over vertelde, vooral denk ik, omdat hij heel veel zelf had gebouwd en verbouwd.,..l, je begrijpt, genoeg gespreksstof!
we besloten vrij snel om gebruik te maken van hun aanbod. We mochten ook nog kiezen uit “de warme” of “een koude kamer” we kozen voor de warme, omdat deze heel mooi was en met een eigen badkamer, met toilet, en douche, een mooi uitzicht en….. aangenaam van temperatuur.

dat werd meteen de laatste avond tot nu toe, dat we nog WiFi hadden.

Voor we ons op de kamer installeerden bood Ronald (Sylvies man) aan om ons met de auto naar een eettentje te brengen, want zij verzorgden wel ontbijt, maar geen avondeten. Het eettentje was ongeveer 1 km van hun huis, wij namen het aanbod dankbaar aan. Dus zo gezegd zo gedaan. In het cafetaria lekkere kroketjes gegeten, beetje frietjes en salade En ik water(bruis) en Jan een cola. We hadden afgesproken dat we de km terug zouden komen lopen. We hadden de sleutel meegekregen, dus ook nu weer, zo gezegd, zo gedaan,

Terug aangekomen nog even gekletst, dan naar boven, wij geïnstalleerd, gedoucht en warm en schoon onder de wol. Een heerlijk bed, Best wel geslapen, maar weet niet of ik voldoende uitgerust ben om weer,zo’n 70 km te fietsen door de kou, de regen en met windkracht 5,6, want vannacht was het hierbinnen best wel warm en droog, waardoor ik regelmatig wakker werd van de jeuk. Heb ik wel vaker last van, maar het regende ook nog tegen de ramen en je hoort ook steeds onbekende geluiden in een onbekend huis. Dus ben een beetje bang dat het krapjes aan was. En wat waarschijnlijk ook mee speelde: ik heb gisteren ook wat schade opgelopen aan mijn zitvlak. Daar had ik niet echt rekening mee gehouden, omdat ik iedere dag, voor iedere fietstocht de zachte delen goed invet met uiercrême en tot nog toe werkte dat perfect, maar ik heb, sinds kort een splinternieuwe fietsbroek gekocht met een bovenstukje eraan vast…… hartstikke mooi, maar het binnenste deel, de “pamper” is zo hard dat ik kleine barstjes/ scheurtjes ben opgelopen, tot bloedens toe. Da’s echt niet fijn!

inmiddels kan ik vertellen dat dit laatste probleem verholpen is. Ik fiets nu weer met mijn oudere fietsbroeken en heb nergens meer last van!
lik ga dit nu afsluiten en begin dan aan mijn verslag van gisteren. Groetjes Elly