We zitten op kamer 9 op de tweede verdieping in ons, beetje doe het zelf, “B&B de Hofnar” aan het Keizer Karelplein in Maastricht.

Eigenlijk is deze dag grotendeels volgens plan verlopen.
vanmorgen op tijd wakker geworden in O’burg, ontbeten, de laatste dingen bij elkaar gelegd en vervolgens in de auto geladen. Als verassing kwam Reinout nog even langs met Olly. Was heel gezellig en nuttig, omdat hij mij adviseerde om andere pijnstillers te halen, namelijk pillen die ook ontstekingsremmend werken en…….. ik moet zeggen, ik heb er vanmorgen een ingenomen en….. hij werkt nog steeds.

Voor wie het nog niet weet…… vorige week maandag vond mijn tandarts het agv zijn diagnose, noodzakelijk om een van mijn weinige verstandskiezen te trekken. Ik was het in principe met hem eens, want, ook al had ik geen klachten, op de gemaakte foto’s was duidelijk zichtbaar, dat er zich in mijn kaak een behoorlijke ontsteking aan het ontwikkelen was rondom deze kies.

ik was er echter niet op voorbereid dat dit gat in mijn kaak zo zou gaan opspelen. Op alles voorbereid? ????niet dus, maar ja toch geen reden om nu bij de pakken neer te gaan zitten.

dus… eerst de pilletjes gaan halen (nog in O’burg) en daarna linea recta naar Breda. Daar stonden onze tassen en fietsen, min of meer klaar. Eerst nog even koffie gezet en zo goed en zo kwaad als het ging alle spullen die, wat ons betreft, noodzakelijk zijn tijdens deze reis, in de tassen te proppen.

dat is gelukt, maar vraag niet wat deze tassen wegen. maar wie ons kent, weet dat we altijd de consequenties van onze keuzes aanvaarde, zonder mokken, hoogstens een beetje piepen.

We hadden onze fietsen vooraf aangemeld met de NSapp, betaald en onze OVkaart digitaal geüpload. ook hadden we een tijd gereserveerd waarop we konden vertrekken. We moesten vertrekken van perron 2, wat achteraf toch best lastig bleek te zijn, omdat we eerst naar boven moesten fietsen, maar daar aangekomen, de liften, die ons naar beneden op het niveau van perron 2 gingen brengen, er geen zin in hadden. Toen hebben we de fietsen maar de trap afgesjouwd en hebben we een plekje gezocht op het 2e perron, uit de wind en onder een afdak, dus, ondanks de kou, best comfortabel. Terwijl we zaten te wachten en te kletsen met andere reizigers, denderden de treinen voorbij met een enorm lawaai tot uiteindelijk, rond 12.47u onze trein, richting Arnhem, stopte en we de fietsen gelijkvloers (dwz de vloer van de trein schoof op perronniveau naar buiten, superhandig) naar binnen konden rijden.

We stonden nog even te kijken waar we onze fietsen konden stallen, maar dat duurde niet lang omdat de jonge mensen, die al in de trein zaten, ons meteen te hulp schoten. Eerst de jongens die zeiden waar ze konden staan. Daarna een meisje wat mij hielp bv met mijn fiets vastzetten met een soort “autogordel” die uit de wand kwam.

Eenmaal in de trein is het comfortabel! Droog en warm. Ook continue informatie op een scherm, waar we kunnen zien, waar we zijn, hoe laat we op onze bestemming aankomen enz. Dit kon ik ook allemaal volgen op mijn NSapp, maar dan moet ik wel weer snel opladen.

onze eerstvolgende korte, maar wel belangrijke taak was, overstappen in S’Hertogenbosch. We moesten van perron 1 met de fietsen naar perron 6. Dat overstappen op zich is niet zo ingewikkeld, maar onze fietsen met bagage wegen zo’n 40 kilo per stuk. Jan draait daar zijn hand niet voor om en gaat ermee de trap af, maar ik zag gelukkig op tijd een, wel werkende, lift en stevende daar meteen op af. Uiteindelijk stonden we weer snel samen te wachten op de trein naar Maastricht. Deze keer geen uitschuifbare vloer, maar een paar treden, die we op moesten met onze fietsen en……..we konden, in eerste instantie, niet verder dan het piepkleine halletje waar we met nog een andere fietser (met een fiets) stond en waar ook nog een trap op uitkwam van het hogere niveau van deze dubbeldekker. Deze trein was ook nogal vol, maar de jonge mensen om ons heen, die duidelijk vaker met de trein reisden, in het bijzonder deze route, vertelden dat er wat ruimte zou komen in Eindhoven, omdat daar nogal wat mensen gingen uitstappen. Dat bleek te kloppen. Er ontstond ruimte in de trein, zodat we uit het halletje konden en zelfs, naast een plek voor de fietsen, ook zelf even konden zitten. Ik zat bij 2 aardige jonge mannen. Ze studeren aan de Hogere Hotelschool in Maastricht. Ze kwamen allebei uit Bilthoven en waren al vrienden vanaf de kleuterschool. ze gingen nu weer naar Maastricht na het weekend doorgebracht te hebben bij hun ouders, vriendin, vrienden, familie enz.

dit is absoluut een meerwaarde van reizen met de trein. Leuke en interessante gesprekken met mensen, die je niet kende, maar die je daarna nooit meer vergeet.

En dan ineens zijn we in Maastricht. Buitengekomen, is het koud en nat. we gaan op weg naar onze gereserveerde B&B. “De Hofnar”. Eerst even de weg vragen, rondfietsen in een ijzige koude wind, over de St. servaasbrug, en dan ineens, net voorbij het Vrijthof, ziet Jan het standbeeld van Keizer Karel! En inderdaad ……dit staat op het Keizer Karelplein en….daar is ook op nr. 13, Onze B&B de Hofnar.

Na een beetje gedoe, konden we met een code naar binnen. Daar stonden op een beeldscherm verschillende namen (o.a. Jan van Kampen) met daarachter het kamernummer, in ons geval 9. alle sleutels hingen op een rekje aan de muur. Met sleutel nr. 9 konden we in onze kamer.
we hebben onze tassen op de kamer gezet. Jan heeft ervoor gezorgd dat onze fietsen geparkeerd werden op de binnenplaats. En toen konden we op zoek naar een eettentje en tegelijkertijd even genieten van een wandeling door het centrum. Vrij snel werden we het eens over een Italiaans Restaurant “Vitalis”. Bleek een goede keuze. Heerlijk gegeten, goede sfeer, aardige bediening. Op dat moment realiseer je je weer waarom we zo warm lopen voor deze, onvoorspelbare fietstochten,

Het is nu 22.27 uur. Jan kijkt nog even TV, maar we vinden allebei dat het tijd is om te gaan slapen.

hiermee sluit ik graag af. Dank voor alle reacties die we al kregen. Morgen gaan we verder.

lieve groet, Elly en Jan! ?Xxxxxxxxxxxxxxxxx